ALFRED ŁĄPIEŚ ps. „Mały”

Urodzony w 1929r. Aresztowany przez Niemców w marcu 1944 roku, do wybuchu Powstania przebywał w więzieniu przy ul. Rakowieckiej 37. Kiedy Niemcy przystąpili do likwidacji więzienia i rozpoczęli egzekucje (02.08.1944) Alfred Łąpieś znalazł się w grupie więźniów, którym udało się zbiec (po murach i dachach wśród ulewnego deszczu w nocy z 2 na 3 sierpnia 1944 r. w kierunku al. Niepodległości). W ten sposób odzyskał wolność i przystąpił do Powstania w Pułku „Baszta”Z amieszkał w Koszalinie. W 1947 roku poszedł do szkoły mechanicznej i przyznał się kolegom, że brał udział w Powstaniu Warszawskim. Do tego zaśpiewał pieśń „Pierwszy sierpnia dzień krwawy”. Już na drugi dzień czekało na niego UB. „Bili mnie i pytali ciągle o ojca, czy Londynu słucha” – wspomina pan Alfred. – „I gdyby nie to, że znaliśmy zegarmistrza, którego syn pracował w UB, to pewnie by mnie tu wśród żywych nie było. Nikt by nie wiedział, gdzie mnie szukać.” [cytat pochodzi z artykułu: Ostateczny sąd zostawmy Bogu w: Głos Koszaliński, www.gk24.pl/magazyn/art/4236121,ostateczny-sad-zostawmy-bogu,id,t.html] Zmarł 17.09.2022.
Pochowany w Koszalinie kwatera G11 rząd 5 grób 2
Location not found