Był świadkiem wielu wydarzeń historycznych. Przeżył dwie wojny światowe, epidemie hiszpanki (1919-1920) i covid-19 oraz komunę. Jako żołnierz 20. Dywizji Piechoty Wojska Polskiego broniąc Ojczyzny we wrześniu 1939 roku dwukrotnie uniknął śmierci w oblężonej przez Niemców Warszawie.
Por. Józef Caban urodził się 28 sierpnia 1915 roku w Łaszewie koło Wielunia. Przed wybuchem II wojny światowej (w latach 1933-1936) działał w Stronnictwie Narodowym (koło w Wieluniu). W 1937 roku przebywał na emigracji zarobkowej w III Rzeszy. Od marca 1938 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową w 78.pułku piechoty. Podczas kampanii wrześniowej 1939 walczył jako radiotelegrafista w bitwie pod Mławą i obronie Warszawy, w czasie której został ranny. Po klęsce wrześniowej trafił do niewoli niemieckiej, z której zbiegł. Okupację niemiecką spędził w pow. wieluńskim, gdzie podjął pracę zarobkową i działał w Armii Krajowej. W 1945 roku wyjechał na Ziemie Odzyskane, gdzie jako osadnik wojskowy osiedlił się w gminie Postomino.
Zachwycał do końca swojego prawie 107-letniego życia ponadprzeciętną pamięcią, energią oraz stoickim spokojem. Chętnie udzielał wywiadów i przyjmował żołnierzy Wojska Polskiego oraz młodzież. Przekazywał wartości narodowe. Przez wiele lat żył jednak w zapomnieniu i dopiero w ostatnich kilku latach został należycie doceniony: awansami na stopnie oficerskie (podporucznik w 2018 roku, porucznik w 2019 r.), kombatanckim mundurem oficerskim wz. 36 (który zawsze ubierał na spotkania) oraz wysokimi odznaczeniami państwowymi m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Stulecia Odzyskania Niepodległości czy Medalem Pro Patria.
Spoczywa na Cmentarzu Starym w Słupsku
