żołnierz i mechanik w czołgu Sherman w 1 Polskiej Dywizji Pancernej gen. Maczka. Józef Kiniorski po wojnie powrócił do Polski.
Nie mam zbyt wielu informacji o tym bohaterze, ale te które mam wystarczą aby przypomnieć tą zapomnianego żołnierza z Pierwszej Brygady Pancernej Generała Maczka.
Józef Kiniorski urodził się 20 listopada 1925 i mieszkal w Ćmińsku Wyrębie w woj świętokrzyskim, w pow kieleckim koło Zagnańska. Gdy wybuchła II wojna światowa został wywieziony na roboty do Bauera do Niemiec w 1940 r.
Cały czas pracując u Bauera myślał o ucieczce. W końcu mu się to udało i dostał się do Francji. Tam trafił do obozu w Coequidan obozu wojskowego w Guer w Bretanii. Józef Kiniorski brał tam udział w intensywnych ćwiczeniach i szkoleniach. poligonie Coëtquidan przez polskich żołnierzy przezwanym Koczkodanem.
Z Coëtquidan został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
25 lutego 1942 r Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski wydał rozkaz powołujący 1 Dywizję Pancerną, do której wstąpił Józef Kiniorski.
Przeszedł cały szlak bojowy z Pierwszą Brygadą Pancerną Gen Maczka. Na swoim Shermanie walczyl w Normandii, Belgii, Holandii i w końcu w Niemczech.
Józef Kiniorski został ranny podczas lądowania w 1944 r ale po wyzdrowieniu walczył w szeregach Dywizji do zakończenia wojny.
Józef Kiniorski po wojnie miał propozycje pracy w Wielkiej Brytanii. Nie skorzystał tęsknił za ojczyzną i za rodziną i chciał jak najszybciej znaleźć się w Polsce.
Nie spodziewał się jednak że bedzie w ojczyznie traktowany jako wróg.
W Polsce zatrzymał się u rodziny w Zagnańsku, gdzie został aresztowany i zabrany do ubeckiej katowni w Kielcach.
Tam Józef Kiniorski przeszedł piekło.
Był wielokrotnie przesłuchiwany i mimo tortur, nie dał się złamać i nie poszedł na współpracę z UB. Po wyjściu na wolność Kiniorski musiał opuścić swoje rodzinne rejony.
Wyjechał na Pomorze do Mielna. Długo nie mógł znaleźć pracy. W końcu pracę znalazł w warsztacie mechanicznym. Ale miał problem ze znalezieniem miszkania.
Kiniorski zdecydował się przenieść do Koszalina. Tam znalazł mieszkanie przy ul. Piłsudskiego a potem ul. Sikorskiego.
Znalazł też pracę w Koszalińskim Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych- KPRI w wydziale mechanicznym gdzie doszedł do stopnia kierownika a wkrótce też poznał przyszłą żonę.
Ze Stefanią ożenił się w 1952 r. Mieli 3 dzieci: 2 córki i syna.
****
Został odznaczony m.in Krzyżem Walecznych.
Zmarł 11 grudnia w 2015 r w Koszalinie.
Nr kwatery: | P-22 |
Rząd: | 4 |
Nr grobu: | 18 |
Nazwisko: | KINIORSKI |
Imię: | JÓZEF |
Data zgonu: | 2015-12-11 |